Beschreibung:
Portretten van beelden als krijttekeningen op beregende straatstenen. Beelden van mensen die elke dag met mist omgaan. Erin verdwijnen, er weer uittreden. Voor even.0Onnoemelijk zacht portretteerde Alexandra Cool mensen met dementie en trok daarbij een ragfijne draad tussen hun wereld en de onze. Niet rechtstreeks: ze boetseerde eerst beelden uit klei, nadien gaf ze de gipsen afgietsels een broze waslaag. De omweg is veelzeggend, want rechtstreekse communicatie is vaak pijnlijk onmogelijk geworden. Dat betekent echter niet dat er dan maar gezwegen moet worden, integendeel.0Tevens koos Alexandra Cool gedichten en poëtisch proza die tonen hoe ontroerend mooi, droevig en waarachtig het is om te spreken over wat er gebeurt als de woorden stokken.0Mirjam Devriendt fotografeerde de boetseerworkshop die Alexandra Cool organiseerde in verschillende woonzorgcentra