Beschreibung:
Hij kon er super chagrijnig van worden. Van mensen die een schilderij aan de muur hingen en vervolgens zeiden: ?En nu is het kunst.? Een schilderij, zo betoogde de roemruchte Duitse schilder Martin Kippenberger in 1991, is ontelbaar keer meer dan alleen een geschilderde voorstelling aan een muur. Een schilderij is muur, vloer, plafond, bezoekers die kijken en kopen; een schilderij is een antwoord op een vorig schilderij dat weer reageert op een vorig schilderij dat weer reageert op weer een vorig schilderij ? zoveel jaren geleden. Een schilderij maakt dus altijd deel uit van een netwerk.00Het weergeven, in kaart brengen én op z?n kop zetten van dat netwerk, is het streven van Niek Hendrix (1985). Hendrix eigent zich bestaande kunstwerken toe: zowel oude als hedendaagse en zowel schilderijen als foto?s. Hij ontdoet ze van hun kleur en particuliere medium. Zo ontstaan nieuwe werken die gebaseerd zijn op bekende werken van kunstenaars als René Magritte, Melchior D?Hondecoeter, Francisco Zurbarán en Titiaan. Hendrix probeert niet alleen door te dringen tot de werkelijke structuur van meesterwerken en van tot clichés uitgegroeide reproducties, maar hoopt ook de illusoire kracht van de werken te ontraadselen. Door alles in dezelfde grijs-, zwart- en wittonen te schilderen, ontstaat een vreemde gelijkschakeling van waarden. Zurbaráns lieflijke Agnus Dei krijgt zo eenzelfde waarde als een afbeelding van een ontploffende atoombom.00Exhibition: De KetelFactory, Schiedam, The Netherlands (30.09. - 24.12.2017)